دستان مرا بگیرو رد کن

از پچ پچ کوچه های بنبست

نامت وسط ستایش عشق

از روز اَلست بوده و هست

ای پادشه نیاز دستان

اعجازه طواف ماه و خورشید

سرخ است هنوز آسمانت

خونی که به فرق کوفه پاشید

بی راهه نمیروم اگر باز چشم تو چراغ راه باشد

ماه تو اگر بتابد ای عشق، بگذار شبم سیاه باشد

من، من رو به تمام خلق گفتم ای بغض غریب دردمندان

باید که شهید آسمان بود، در برزخ حرص و نان و دندان

باید هیجان رود باشی

تا غربت سنگ را بفهمی

باید لبِ روزه خون بنوشی

تا سفره ی تنگ را بفهمی

ای تاج سر تمام گیتی ای نام بلند اسم اعظم

ای بال رسیدن بلاحوت ای چار گل شکوه زمزم

ای کوه تو را به درد مخلوق

ای ابر تو را به چاه سوگند

ای ماه تو را به فرق خونی

ای قبله تو را قراب سوگند

من بی سرو پا نیازمندم

تا دست تو را بگیرمش دست

دستان مرا بگیرو رد کن

از پچ پچ کوچه های بنبست

من بی سرو پا نیازمندم

تا دست تو را بگیرمش دست

دستان مرا بگیرو رد کن

از پچ پچ کوچه های بنبست