تو رو شونه يِ امنِ من گريه كن

من از حقِ آهِ خودم ميگْذرم

عذابِ جهانُ رو دوشم بذار

من اين درد و سمتِ جنون مي برم..

غمِ قلبتُ پيشِ مَردم نبر

كي ميتونه دلسوزِ حالت بشه

به جز كوهِ آغوشِ تنهاي من

كي بارِ تو رو با خودش مي كِشه..

تو هر جا كم آوُردي از زندگي

من اون لحظه هستم كه دركت كنم

اگه موجِ دلشوره مي گيرَدِت

نشستم كه دريا رو ساكت كنم..

نشستم ببينم كه جريانِ تو

كجا مي بره سرنوشتِ من و

كه هر ثانيه مُردن از اين جنون

نشونم بده زندگي كردن و

زمان كه پيِ كندن از عمرِ من

دليلِ خوشِ انتظارم نبود

كنارت نشستم كه تنها نشي

كسي جز من اينجا كنارم نبود