آماده بود بره، راشو کشیدو رفت

از زندگی من پاشو کشیدو رفت

دوست داشتن زیاد، شاید دلش رو زد

لعنت به فاصله، به روزگار بد

بی رحم بی رحم، نمی دونه واسش غمگینم

پای عشقش عمری می شینم

مثل آتیشه دل من

دلتنگم، واسه خاطره هامون

از چشمام داره می باره بارون

از دوریش، اذیت میشه دل من

هر روز هفترو بد بی قرارشم

یه گوشه از اتاق چشم انتظارشم

تو فکرم هنوز با این که دردمه

از غصه و غمام هرچی بگم کمه