ما همیشه مردمانه ، صلح و مهربانی بودیم

در عبور از بغض تاریخ ، غرق جان فشانی بودیم

سیلی خورده از زمانه ، مردمان اشک دردیم

اما زانو نزدیم ما ، سر سپردگی نکردیم

شبیه کوه ، کنار هم ، در زمستان های تقویم

از چه طوفان ها گذشتیم

ما همینیم

بی قرارو عاشقانه، در هیاهوی زمانه

ما به دل کندن از این خاک ، تن ندادیم

هر کجای دنیا بودیم ، حتی وقتی تنها بودیم

ما به دل کندن از این خاک ، تن ندادیم