بی تو همه هیچ‌اند چه فرهاد و چه خسرو

شیرینِ لب توست اگر حبه‌ی قندی است

بی مهر تو ای ماه زمین سرد و زمان سرد

کوتاه کنم قصه، زمستان بلندی است.

هر خال و خطی دانه و دامی است در این راه

هر حلقه از آن زلف رها نیز کمندی است

هر دانه‌ی برفی سر حرفی ‌است ز دل‌دار

هر برگ خزان‌ صفحه‌ای از دفتر پندی است