پشت این ابرای تیره آسمون خاکستری

مثل طوفانی که آرامش دریا رو خرید

لحظه های بیکسی داد از دلواپسی

نعره های واپسین ای کاش به دادم میرسید

بیقرارم بیقرارم بیقرارم بیقرار

مثل یه کویر خشکم حسرت یه قطره آب

نم باران بزن آرام که محتاج توام

بچرخان چرخ گردان را که دیوانه شدم

نشانه ای به من بده که این چنین بسر شود

رها مکن مرا خدا بی تو بسر نمیشود

اگر ز من جدا شوی این قصه پایانی ندارد

این قصه پایانی ندار

قاصدک پرواز کن آرزوهامو ببر

جاودانه در دل و جانی یارب کن نظر

گر نگهدار من آن است که من میدانم

شیشه را در بغل سنگ نگه میدارد

من آن بن بست حیرانم در این شهر قمر

آتشی پنهان نهفته در دل خاکسترم

برس به داد من خدای آسمونم – خدای آسمونم